Loper aan het woord – Tonny van den Burg

30 maart 2020

Ook in het jaar van de 58ste Kennedymars laten we enkele lopers aan het woord. Waarom lopen ze mee? Lopen ze voor de eerste keer of hebben ze de tocht al vaker afgelegd? En wat maakt de Kennedymars in Someren zo bijzonder? Dit keer is het woord aan Tonny van den Burg.

Wie had dat gedacht, dat 57 jaar geleden een groepje vrijwilligers van de K.J.M. die geen ervaring hadden met het organiseren van zo’n mars en een grotere groep wandelaars waarvan de meesten ook niet wisten waar zij aan begonnen, uiteindelijk is uitgegroeid tot zo’n groot evenement.

Ik realiseer me wel dat de huidige bestuursleden nog niet waren geboren toen de eerste mars werd gelopen, mogelijk zelfs de 25ste of 30ste mars niet bewust hebben meegemaakt.

Natuurlijk is de mars in de loop der jaren wel wat veranderd, ideeën kwamen en verdwenen ook weer, routes werden aangepast en veranderd, dat was wel ooit teleurstellend voor de aanwonenden, maar wat niet veranderde was het lopen van de 80 km. tenminste op die ene keer dan toen de route werd ingekort omdat er sprake was van een extreme hitte.

De jongeren in het bestuur hebben ook weer nieuwe ideeën meegebracht, van stempelkaartje naar handscan en van de chip aan de schoenveter naar het startnummer met ingebouwde chip

Neem dan de verzorging tijdens de mars, in het begin geheel zelfverzorgend naar de volledige verzorging door de organisatie.

Bij de eerste marsen had bijna niemand van de kennedymars gehoord, nu staat er bijna overal publiek langs de route.

Natuurlijk pikt de horeca daarvan ook een graantje mee, dus voor hen is het publiek belangrijk, in het verleden was men zelfs van mening dat het publiek het allerbelangrijkste was en dat de wandelaars daar aan ondergeschikt waren.

Gelukkig is dat nu anders, de wandelaar staat weer centraal, een voorbeeld daarvan is om te beginnen de starttijd, hierdoor hebben de wandelaars de mogelijkheid om na de start met elkaar in gesprek te komen, dan het eerste rondje van ongeveer één uur, het is dan zowel voor het publiek als voor de wandelaars fijn om weer even in het dorp terug te zijn.

Degene die van de gezelligheid in de dorpen geniet kan tevreden zijn evenals de mensen die zich het beste thuis voelen in de natuur, er kan zelfs gekozen worden voor een harde ondergrond of een bospad, alleen de afstand van 80 km. blijft gelukkig.

Er is dus geen sprake van een gewone wandeling, maar van een prestatietocht, gelukkig zijn we geen rivalen van elkaar (uitgezonderd het groepje snelwandelaars) wij hoeven geen overwinning te behalen op onze medewandelaars, maar alleen op ons zelf.

Dan “de man met de hamer” een begrip voor iedere deelnemer, er komt tijdens de mars een moment dat men nog zo verschrikkelijk ver moet lopen terwijl  de vermoeidheid en pijn bijna te groot is, stoppen lijkt dan de enige uitweg, dan heb je de steun nodig van je medewandelaars, een schouderklopje een vriendelijk woord doet dan wonderen.

Natuurlijk moeten wij niet de hulpverleners vergeten, behalve de medische verzorging, verlenen zij ook morele steun, behalve wanneer het medisch onverantwoord is, moedige zij ons aan om door te zetten.

Wanneer men de mars tot een goed einde heeft gebracht, kan men trots zijn, de pijn en ontberingen zijn dan snel vergeten, ook zal de spierpijn binnen enkele dagen, zonder schade, volledig verdwijnen.

Zoals ik al eerder schreef, krijgen wij als wandelaar steeds meer het gevoel, in het middelpunt van de belangstelling te staan.

Deze positieve ontwikkeling zal een belangrijke bijdrage leveren, in de uitbreiding van het aantal deelnemers en meer deelnemers betekend ook meer publiek.

Wat is vooral positief, natuurlijk de goede verzorging, zowel medisch als de zorg voor de inwendige mens, maar ook de binnenpraters, dit zijn de laatste indrukken die de wandelaar heeft en een goed argument om het jaar daarop terug te komen, de tribune waarop men kwam, was wat minder, door alleen de rode loper is er meer contact met de toeschouwers, tenslotte het grote scherm, dit kan ook een enorme bijdrage leveren, de projectie van de wandelaar onderweg, zijn beweegredenen om aan deze mars deel te nemen, mogelijk met een goed doel, maar ook videobeelden uit voorgaande jaren zullen de toeschouwers vermaken.

Uiteindelijk ben ik maar een gewone wandelaar en het is aan de organisatie de taak om er iets moois van te maken, daar heb ik alle vertrouwen in, ik wens ze dan ook veel succes, met nog in lengte van jaren een succesvolle Kennedymars.

Tonny van den Burg

Sponsoren